آثار باستانی هویت فرهنگی و ملی یک کشور محسوب میشود که هر عقل سلیمی بر نگهداری از این آثار و حفظ آنها از خطرات احتمالی تاکید دارد. در تاریخی زندگی می‌کنیم که در آن جهان متحول شده است به طوری که بین تاریخ گذشته و دوره جدید شکاف افتاده و همه ملت‌ها این هراس را دارند که با میراث گذشته چه خواهد شد چرا که این میراث تکرارناشدنی هستند.
میراثی که می تواند حکایت از هویت و فرهنگ اصیل یک قوم داشته باشد و به جد ادعا کرد اگر در نگهداری از این آثار با ارزش و تاریخی کوتاهی کنیم همه هویت و فرهنگ گذشته خود را که امانتی است برای آیندگان را از بین میبریم. یکی از این آثار با ارزش تاریخی که گواه فرهنگ و هویت اصیل مردمان کهگیلویه ای بحساب می آید بافت با ارزش بلاد شاپور است که این روزها با بی مهری فراوانی از سوی مسئولین مواجه شد.
این بافت با ارزش که روزگارانی بعنوان یکی از شاخص ترین شهرها از لحاظ معماری و سبک زندگی زبان زد خاص و عام بوده امروزه به جولانگاهی برای احشام تبدیل شد! در گوشه و کنار این شهر تاریخی می توان حضور معتادانی را دید که این بافت با ارزش را سکونتگاهی آرام برای کارهای خود می بینند.بافت با ارزشی که بعد از گذشت سالیان هنوز اقدامات تعیین حریم آنها مشخص نشده است و در هاله ای از ابهام بسر می برد. همچنان که مدیران استانی همه بهانه خود را برای به تعویق انداختن این اقدام بزرگ نبود بودجه کافی میدانند. به نظر می رسد این بهانه تمامی ندارد و هیچ مدیری ایده و خلاقیت جدیدی برای از بین بردنش پیدا نمی کند چندی پیش نیز مدیر کل سازمان میراث فرهنگی استان در نشست شورای اداری شهرستان کهگیلویه در همین خصوص گفته: سازمان میراث فرهنگی برای تملک اراضی بافت قدیم دهدشت به 20 میلیارد تومان اعتبار نیاز است اگر اعتبارات کافی وجود داشته باشد بسیاری از مشکلات در حوزه تملک‌ها و همچنین مرمت و بازسازی آثار برطرف میشود. حال باید گفت اگر بودجه هایی که در سالهای گذشته جهت تملک این اراضی به سازمان میراث فرهنگی تعلق می گرفت در همین زمینه استفاده می شد و هر بار گوشه ای از این اراضی را از مالکان خریداری می کردند میتوان امیدوار بود تا به امروز تملک کل اراضی اطراف بافت بلاد شاپور خریداری و مورد نگهداری و حفاظت قرار می گرفت .